بازوانت را گشودي در شبي بي انتها

تا بغل گيرم در آ ن شب جسم آ هوي شما

اقتدا كردم نمازم را به چشمان شما                                 

گر چه ناديدم شما هم چشم جادوي شما

شعله ي فانوس اميدم چراغان مي كند                              

هم زمينم،آ سمانم،چون شما كوي شما

کعبه ی مجنون اگر سیمای لیلایش بُوَد                                                 

قبله ی جان می کنم چون آینه روی شما

گر بکارم در زمینی دانه،گندم می شود                                                                    

می دهد گوهر هرآنکس کاشت از جوی شما

من نیاوردم شبی راصبح جزبایادتو                                                                            

کی توانم زیستن دور از تو و روی شما؟

عاشقی صاحب هوس مانند طفلی ناخلف                                            

زود ره گم می کند تا بیند ابروی شما

  تا اناالحق گفته ام از درد فارغ گشته ام                                   

می شمارم لحظه ها را تا رسم سوی شما

سایه ی تیغ اجل،ایوب،پشت خانه است                                                 

خوش دل از اینم بمیرم در به پهلوی شما